SKĄD SIĘ BIORĄ RÓŻNE SMAKI WHISKY?
Funkcjonuje ponad 400 określeń zapachów i smaków, używanych do opisu palety aromatyczno-smakowej whisky. Za każdy z nich odpowiedzialny jest inny aspekt – czasami jest to sposób dojrzewania, a niekiedy metoda produkcji. Poznaj najczęściej wykorzystywane terminy służące degustującym, kupującym oraz kolekcjonującym, w podjęciu trafnego wyboru, kiedy stojąc przed półką sklepową, zastanawiają się, który trunek wybrać.
Profil smaku whisky
Treść
To określenie ciężkości lub pełności danej ekspresji. Na treść whisky wpływa przede wszystkim wielkość alembiku oraz typ beczki, w której dojrzewa formuła. Trunki treściwe uznawane są za najlepsze i dają najwięcej przyjemności podczas degustacji.
Słodki
Na słodki smak trunku wpływa przede wszystkim cukier obecny w piwie gorzelniczym. Są to również cukry nieprzerobione w trakcie fermentacji czy katalizy podczas destylacji. Na słodkość oddziałuje także glukoza, która wydobywa się z nowych beczek podczas leżakowania. Smak whisky określany jest jako „słodki”, „półsłodki”, „wytrawny”.
Dymny
Dymne nuty w trunku pojawiają się wówczas, gdy jako paliwo do pieców suszących, wykorzystuje się torf. Woda przepływająca przez mokradła torfowe determinuje następujące akordy: ognisko, mech, sieci rybackie, palony wrzos, fenol, ziemistość, torf.
Medyczny
Smak określany jako „medyczny”, „słony” czy „jodynowy” związany jest bezpośrednio z dojrzewaniem ekspresji na wybrzeżu. Degustujący używają wówczas terminów, takich jak np. morska bryza, solanka, mentol, jodyna. Wodorosty, terpentyna.
Tytoniowy
Za tytoniowy charakter whisky odpowiedzialne są pogony wprowadzone podczas destylacji i dojrzewania. Nie powinno być ich zbyt wiele. Smakosze mówią wtedy o akcentach „skrzyni do herbaty”, „pasty do skóry”, „siodła”, „starych książek” czy „juty”.
Miodowy
Profil miodowy whisky powstaje w efekcie katalizy aldehydów w trakcie destylacji. Może się on również przedostawać z drewna dębowego podczas dojrzewania formuły. Ma się z nim do czynienia szczególnie w sytuacji, gdy ekspresja dojrzewa w nowych beczkach lub w beczkach po bourbonie. Są to akordy „wosku pszczelego”, „miodu wrzosowego”, „kajmaku”, „krówki”, „toffi” czy „wanilii”.
Korzenny
Nuty określane jako „korzenne” lub bardziej precyzyjnie „laurowe”, „cynamonowe”, „sosnowe”, „imbirowe”, „goździkowe”, „taninowe” lub „drewniane”, przedostają się do whisky z drzewa dębowego, w trakcie procesu dojrzewania. Najbardziej korzenne są ekspresje, które leżakowały w nowych beczkach.
Winny
Smaki winne przedostają się do bursztynowego trunku z beczek, w których wcześniej leżakowało wino np. sherry czy porto. Takie beczki bardzo często wykorzystuje się właśnie w tym celu – aby whisky zyskała na palecie aromatyczno-smakowej.
Orzechowy
I w tym przypadku orzechowe akordy, determinuje sposób dojrzewania whisky. Laktony z dębu, które przedostają się z beczek – szczególnie z dębu europejskiego, przydają formule akcentów „migdałowych”, „maślanych”, „śmietankowych”, „czekoladowych” czy „oleistych”. Podobne działanie mają kwasy tłuszczowe tworzone przez wzrost bakterii podczas fermentacji.
Słodowy
Profil słodowy jest typowy dla whisky niedojrzałych. Powoduje go słód i drożdże nieusunięte podczas fermentacji. Mowa wówczas o nutach „słodowych”, „zbożowych”, „zacierowych” czy „drożdżowych”.
Owocowy
Whisky o profilu owocowym to efekt aldehydów i estrów powstających podczas fermentacji, przez katalizę w trakcie destylacji i przez reakcje z drewnem dębowym w czasie dojrzewania. Owocowe whisky degustujący opisują słowami: „ cytrusowe”, „ melonowe”, „puddingowe”, „truskawkowe”, „estrowe” czy „rodzynkowe”.
Kwiatowy
Profil kwiatowy powodują estry i aldehydy, powstające podczas fermentacji i w wyniku reakcji z drewnem dębowym w trakcie dojrzewania. Są to trunki „aromatyczne”, „pachnące”, „ wrzosowe”, „soczyste”, „ ziołowe”.
Po więcej historii zapraszamy na kukunawa.pl